Gedichten Klaas van der Veen
kwatrijn
een stoel
op het balkon
alleen
staande
een oerwoud van scheve torens
wachten op het aanrecht
kalverliefde
gaat van bloem tot bloem
op ontdekking
in een tuin ver weg van thuis
de deur
een houten plank
met twee krukken
een draaikont
die steeds valt
herfst
de regens komen
eerst
verkwikt de dorre aarde
bladeren verkleuren
bomen
uitgekleed tot op het bot
de wind verspreidt
de regens
komen over het barre land
paddestoelen schieten uit
de grond
toont haar innerlijke schoonheid
de regens komen
later
omgevormd tot witte kristallen
de speler
Niemand die de speler kende,
die elke avond
volle zalen trok.
Mensen kregen vorm
met valse baarden, snorren, pruiken
en gehuld in vodden, kostuum of vijgeblad.
Niemand die de speler kende,
als hij rondtrok
door de stad.
Mensen werden bestudeerd
en hun houding en karakter
opgeslagen in zijn hoofd.
Niemand die de speler kende,
toen hij stierf
zoals hij was.
een zinloos ritueel
De kleine open plek ligt
trillend onder de felle zon
afgeschermd van de wereld
Lui soezend in het gras
branden onze lichamen
in een koele bries
Een zinderende middag
eindigt
in een zinloos ritueel
Appeltaart mei slachrjemme Appelgebak met slagroom
In pûsterige westenwyn Vlagen westenwind
blaast fine drippen blazen kleine druppels
oer it strân. over het strand.
Yn 'e wyn op Tegen de wind in
lûkt de kjeld stadich trekt de kou langzaam
troch de klean. door de kleren.
De wyn bilet om it paviljoen De wind huilt om het paviljoen
dêr't de waarme sûkelarje waar de warme chocola
en appeltaart mei slachrjemme en appelgebak met slagroom
kleur bringt op 'e wangen. kleur brengt op de wangen.
Thús noch efkes skimerje Thuis nog even schemeren
mei kofje en bearenburg met koffie en cognac
en in spultsje op 'e tafel. en een spelletje op tafel.
De wyn bilet om it hûs De wind giert om het huis
dêr't de keamer rûkt nei waar de kamer ruikt naar
kowefleis, sipels, rundvlees, uien,
prei en knyflok. prei en knoflook.
Roazich stjoareagje Rozig staren
twa pear eagen twee paar ogen
oer de flamjende kears. over de vlammende kaars.
haiku
De oostenwind blaast
met kille adem leven
in de ijsbloemen.
Klaas van der Veen (keije@worldonline.nl)