zoveel zuchten

Als met de eerste zucht

de zon de aarde raakt

keer ik mij als een blad

naar het licht

traag door het venster al

veegt een lange schaduw

over mijn gezicht

zweeft over de muur als

een wijzer boven de plaat

de tijd tikt niet maar schuift

stil

in deeltjes dansend

door banen van zichtbare lucht

Het is nog kil op dit uur

De adem beslaat het raam

enkele bladeren hijgen mee

met de wind die opstond

als met een zucht

de laatste van dit jaar

boombladeren wel te verstaan